Vatan, millet aşkıydı onun yüreğini dolduran. Cesurdu, güçlüydü. 23'ünde gencecik bir fidandı Kübra. Özel Harekâtın gözü kara kadınlarındandı. Hayalleri vardı. Yeni evine yeni taşınmıştı. Hayat onu daha yeni kucaklamaya başlamıştı o da hayatı... O gece, o hainlerin sahneye çıkıp demokrasiye darbe vurmaya çalıştığı gece annesi ile son kez konuştu Kübra Doğanay. Korkma dedi... Sadece korkma…

"Seni saklayacağız" dediklerinde "ben vatan haini değilim" dedi Kübra. Resim öğretmeniydi mimardı aynı zamanda. Ama tek hayali vardı özel harekâtçı olmak. Yol arkadaşı Cennet Yiğit ile birlikte darbe girişimini öğrendiğinde harekât merkezine koştu. İkinci bombalamada da şehadete yürüdü...

Cennet... Yakın arkadaşı sırdaşıydı. Birlikte okumuş birlikte çalışmışlardı. O gece... O hain gece ikisini de hem de 23'ünde hayattan kopardı

Hayalleri kaldı geri de Kübra'nın... Bir de ailesine bıraktığı o koca gurur.

Şehadete yürüdü Kübra. Henüz 23'ündeydi. Ve hep o yaşta gözlerindeki o ışıltıyla kalacak. Çünkü o hainler bilmiyor ki şehitler ölmez. Kübra da ölmedi.