Türkiye neredeyse 40 yılı aşan bir süredir terörü bir siyaset aracı olarak kullanan PKK'yla mücadele ediyor. İşin trilyonlara varan maddi boyutu bir yana, binlerce insanımız şehit oldu. Ülke enerjisini temel sorunları çözmek yerine terörü önlemeye harcadı. 90'larda "Terör neden bitmiyor?"diye sorulduğundafiili mücadele yürüten askerler şuminvalde bir cevap verirdi: "Biz üzerimize düşeni yaptık,sorunu çözmeyen siviller."
Güçlü bir askeri vesayetin olduğuo günlerde basit bir adım atıldığında,"Bu konu kırmızı çizgimiz"diye ilk karşı çıkan da yineaskerlerdi. Kimse de itiraz edemezdi. Bu kısırdöngüyü 2 binlerin ikinci yarısından sonra Başkan Erdoğan değiştirdi. Yola "Kürt sorunubenim sorunumdur" diyerek çıktı ve tarihi adımlar attı.
Bu adımlar karşılığında sadece tepki almadı, tuzaklar da kuruldu. Bizzat çözümün muhatapları bile o tuzakların içindeydi. Bütün bunlara rağmen dönemin BaşbakanıErdoğan çözüm iradesinde ısrar etti: "Biz çözüm için her yolabaşvururuz. Baldıran zehriniiçmekse, biz o baldıran zehriniiçeriz, yeter ki bu ülkeye huzurgelsin."
Yine olmadı. Bu kez devreyeçok daha açık biçimde ABD'sindenRusya'sına, AB'sinden İran'ına,küresel ve bölgesel güçler girdi. Suriye üzerinden yeni bir kuşatma başlatıldı.
İçerideki ayakları da boş durmadı, başta FETÖ ve Kürtler adına siyaset yapan BDP olmak üzere çözüm karşıtı bütün güçler harekete geçti ve bu ülkeye ağır bedel ödettiler.
'KOLEKTİF İNSANLIK SUÇU'
İşte tam 9 yıl önce bugünlerde"Kobani efsanesi"yle 50'yi aşkınvatandaşımız katledilirken terördaha da azgınlaştı.
Sevgili dostum yazar OrhanMiroğlu, o karanlık günleri şu satırlarlahatırlatıyor: "9 yıl önce Türkiye, 6-8Ekim'de bir isyan provasınatanık oldu. Yasin Börü ve arkadaşlarızılgıtlar eşliğinde linçedildi. Sivil insanlar katledildi. Bu kalkışma, insanlığa karşıişlenmiş kolektif bir suçtur. Hesabı sorulmadan ve yüzleşilmedenbugünü anlamak dahimümkün değildir."
Anlamak bir yana hâlâDemirtaş'a özgürlük isteyenler var. Oysa bugün Suriye'den Ankara'ya uzanan bombalı saldırı o günlerle ilişkili. Bu küresel bir operasyondu. Böylece içeride siyaset yolunun açılmasına engel olan PKK ve uzantıları ile Türkiye'yi Suriye üzerinden terör kıskacına almak isteyen ABD el ele veriyordu. Böylece kendilerine solcu, antiemperyalist diyenler de sırtını ABD'ye dayayarak "Rojavadevrimi" yapacaklardı. Ne yaptıkları, nasıl bir aparat oldukları ortada. Öyle bir noktadalar ki Türkiye'ye saldırmadıkları sürece hiçbirinin kıymeti harbiyesi yok. Daha önce de yazdım, ABD kimleri satmadı ki onları da satmasın. Irak Kürtleri, Afganistan ortada.
Peki siyasetin önünün açık olduğu, Diyarbakır Annelerinin isyanının yükseldiği bir coğrafyada, neden hâlâ terör bir siyaset aracı olarak kullanılıyor? Kürtler için mi yoksa ABD'nin bölgedeki hesapları için mi?
Sorunun cevabı; "insanlığakarşı kolektif suç" işleyenler ilemazlum coğrafyaları kan gölüneçevirmek isteyen emperyalistlerinkirli ittifakında saklı. Bu ittifaktanda hak, hukuk, adalet değilterör çıkar.
İşin vahim tarafı ise ana muhalefet partisi CHP'nin bu olaya bakışı. Bölgede çok kritik bir süreç yaşanırken, CHP Genel Başkanı KemalKılıçdaroğlu işi "sarayın oyunlarına" indirgiyor, yardımcısı FaikÖztrak ise daha da ucuzlatıyor: "Sarayın sıkıştığında ikiseçim arasında terör kartınanasıl sarıldığı hâlâ milletimizinhafızalarındadır."
Bu durumda, CHP'nin düşürüldüğübu hale ve neden güven vermediğineşaşmamak gerekiyor.
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Turkuvaz Medya Grubu’na aittir. Kaynak gösterilse veya habere aktif link verilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir bölümü kesinlikle kullanılamaz. Ayrıntılar için lütfen tıklayın.