OKAN MÜDERRİSOĞLU

İşin özünü Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan çok güzel özetlemiş:
"Asıl olması gereken bu (anlaşma) değil ama bir nebze olsun nefes aldırır Gazze'ye!"
Ardından Dışişleri Bakanı Hakan Fidan da MKYK toplantısında riskleri sıralamış... Özetleyecek olursak:
1- İsrail'in ateşkesin ardından başlayan yeni süreci sekteye uğratma ihtimali. Ki cenazeleri henüz teslim alınamayan rehineleri bahane ederek Gazze'ye yardım TIR'ı girişini sınırladığını açıkladı. Sonra, bu kararını -şimdilik- geri aldı. Gazze şeridinde silahlandırdığı paramiliter unsurlarla (çetelerle yani) sivillere saldırılar organize etti. "Hamas silah bırakmıyor" senaryosunu pazarlamaya çalıştı. Ve nihayet Gazze şeridinde çekildiği sarı hattı ihlâl ettiği iddiasıyla yine masum insanların üzerine ateş açtı. Özetle… Siyonist kafa öylesine tehlikeli işliyor ki her an her şeyi yapmaya müsait ve o bozuk sicilini tekrarlamaktan çekinmiyor!
2- İsrail'deki aşırıcı kabine, savaş makinesi olarak çalıştığı müddetçe iç ve dış kamuoyundaki taraftarlarını konsolide ettiği yanılgısından bir türlü vazgeçmiyor. İşte bu nedenle odağını Gazze'den; Suriye, Lübnan veya İran'a çevirmesi de muhtemel!
Bu noktada iki kritik husus daha söz konusu…
1- Trump Barış Planı olarak sunulan ateşkes ve niyet beyanı dokümanları, düne kadar yaşanan soykırımı bilhassa batılı devletler açısından temize çekmeyecektir. Bu belgeler bugünden itibaren benzeri katliamların yaşanmaması ve askeri güç kullanımına bahane üretilmemesi bakımından önemlidir. Arkasında ABD Başkanı Trump'ın teminatı ve aksi durumda kaybedeceği şahsi kredibilitesi vardır. Buna rağmen İsrail'in, uymadığı BM Güvenlik Konseyi kararları, New York'tan Tel Aviv'e yol olacak kadar uzundur!"
2- Gazze başta olmak üzere bölgede tesis edilen sükûnetin korunması ve kalıcı olması için İslam ülkeleri arasındaki iş birliği sürdürülmeli hatta bu amaçla özel bir takip mekanizması da kurulmalıdır. Ayrıca, ABD ile istihbarat paylaşımı ve koordinasyon da kesintisiz devam ettirilmelidir.

***

Gazze'de, "Ateşkes, insani yardım, esir/rehine takası" ile başlayan ilk aşamayı takiben ikinci etapta kurulması beklenen "Uluslararası Geçici Yönetim Otoritesinin" kimlerden oluşacağı da coğrafyanın geleceği için hayati önem taşıyacaktır. Burada, gömleğin ilk düğmesinin yanlış iliklenmesi ihtimali dışlanmamalıdır. Bu tarz tepeden inme yönetimlerin faydadan çok zarar getirdiği, ABD işgali sonrası Irak'ta kurulan Koalisyon Güçleri Sivil Yöneticisi modelinde denenmiş ve acı sonuçları görülmüştür!
Gazze'deki ateşkes ve barış plânının üçüncü aşamasında oluşturulacak askeri mekanizmada Türkiye'nin de rol alması seçeneğine gelince…
Belli ki Mısır'ın Şarm el-Şeyh kentindeki zirvede, Fransa Cumhurbaşkanı Macron ve diğer devlet başkanları bu noktada Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın nabzını yoklamış. Sn. Erdoğan da Uluslararası Barış Gücü'nün şekillenme biçimini ve sorumluluk sınırlarını dikkate alarak Türk Silahlı Kuvvetlerinin Gazze'de kurulacak askeri mekanizmaya dahil olabileceğini belirtmiş!
Elbette, "Yeni Osmanlıcılık" söylemine sarılan kimi Avrupa ülkeleri ile Ortadoğu'daki muhtelif aktörlerin, Türk askerinin Gazze'de olmasını istemeyeceği, İsrail'in de TSK'ya yapılacak muhtemel görev davetini engellemek için uğraşacağı öngörülemez bir durum olmasa gerek. Lâkin zihni arka plânları ne olursa olsun, Somali'den Afganistan'a, Kosova'dan Libya'ya kadar uzanan geniş alanda Türk askerinin barışı koruma, istikrarı sağlama ve sürdürme başarısı küresel düzeyde kabul görmüş bir gerçek. Ayak sürüyenlere rağmen Mehmetçik olmadan, Ortadoğu'nun bu sıcak bölgesinde de ortak askeri gücün umulan neticeyi alması zayıf ihtimal. İş o ki Türk askeri, Gazze'deki barış gücüne katıldığında İsrail ve uzantılarının provokatif girişimlerine karşı çatışmasızlık mekanizması da kurulabilsin!