HAŞMET BABAOĞLU

"Biz buyuz" diyor...
Kırgın...
Söylediğinden de hiç memnun değil...
Çünkü "biz" dediğinin uzandığı alan o kadar geniş ki...
Memleketini, insanını nasıl sevdiğini biliyorum.
Uzun bir süredir tekerlekli sandalye yardımına ihtiyaç duyan dostum sonunda kendini tutamayıp kelimelere döküyor yaşadığını:
"Beni bir hastanenin 8 kişilik asansöründen attılar...
Niye?
Çünkü arabam ağırlık yapıyormuş, asansörün çalışmasını engellemiş...
İki kişi binmekten vazgeçip beklemeyi tercih etmedi ama gönül rahatlığıyla beni çıkardılar.
Şu ülkede bin türlü güzellik yaşadım ama bu da biziz işte!"
Ağzımız şaşkınlıktan bir karış açık biçimde onu dinlerken, hafif dalgacı biçimde ekliyor: "Bir ara herkes kalp işareti yapıyordu. Sonra ne oldu anlamıyorum ki..."

***

Dünkü yazımı okuyan bir ahbabım mesaj attı: "Nankörlük nasıl bir şeydir şimdi tam kafama dank etti. Yazında 'yarın kaybı' dediğin şey... Yarın hiç gelmeyecekmiş gibi hem tabiatı, hem insanları, hem eşyaları kırıp dökmek yani...
Etrafı ve kalplerimizi çöplüğe çevirdik, buna da 'anı yaşamak' diyoruz be yahu! Pes!"

***

Bir başka ahbabım tatil rutinini anlatıyor:
"Denize varmam en fazla 10 dakika...
Ama çöp toplamaktan kıyıya ancak yarım saatte varabiliyorum...
Kim mi bırakıyor bu çöpleri?
Ben misafirim orada, on gün kalıp gideceğim.
Fakat gittiğim kasabanın yerlileri deniz kenarına belli günlerde piknik için gelip arkalarında çöp dağları bırakarak evlerine dönüyorlar...
Anlayamıyorum."

***

Bir de öğretmen ahbabımı dinleyelim mi?
"Sınıfımı sadece bir gün için çöpleri temizlemek üzere bahçeye çıkarırım ama nasıl tedirginlikler içinde...
Çünkü biri fotosunu çekip sosyal medyada yayınlasa, öğrencileri eğitim görsünler diye okula gönderiyoruz, temizlik yapsınlar diye değil, yaygarası kopacak biliyorum.
Müdür de nasıl diken üzerindeydi!"

***

Ah, yine hayatımızın orta yerinden, ta kendimizden konuştuk...
Siyaset mi? Büyük meseleler mi?
Hepsi bu küçük meselelerin üzerine inşa ediliyor aslında...
Bu küçük meseleleri eze eze ama "natura"sını da bunlardan bularak...
O yüzden işte!
Yarın yokmuş gibi etrafı kirletmek ne demek bir düşünelim...
Çocuklarımız yarın değil mi?
Sizin hiç yarınınız yok mu?

***

NOT DEFTERİ

Herkes geçmişten şikâyet ediyor. Ama kimse bugünü, geleceğin geçmişi olarak düşünmek istemiyor. (KAVEH AKBAR / Martyr)