ENGİN ARDIÇ

Yılın, ne yılı, belki yüzyılın Yunan basınında en güzel, en anlamlı yazısı "Kathimerini" gazetesinden, onun bir karikatüründen geldi:
"İmaste oli Tourki."
"Hepimiz Türk'üz" demek.
Ecevit gençliğinde yazdığı şiirlerinden birinde, "Gurbete düşünce anlarsın/Yunanlı'yla kardeş olduğunu" demişti...
Demek bir de deprem gerekirmiş...
Miçotakis, "Yunanistan ve Türkiye zor zamanlarda birbirlerine yardım etmesi gereken komşulardır" diyor...
Dün de "Yunanlılar ve Türkler yan yana, hayat kurtarmak için birlikte savaşıyorlar" demişti.
Bunu Türkçe söylemişti üstelik.
Yunan televizyonu sabah haberlerini Türkçe bir şarkıyla açmış: Şevval Sam'ın "Ben Seni Sevdiğimi" şarkısı...
Türk bebeklerini İskenderun'da enkazdan çıkaran Yunanlı kurtarıcılar ağlıyorlardı...
Evet, birbirlerine sarılmışlar ağlıyorlardı.

***

Şunu yüz yıl önce yapabilselerdi...
Boylarından büyük işlere kalkışmasalar, "Biz Osmanlı'dan toprak istemeyiz, gerek yok, alacağımızı almışız" deselerdi...
Anadolu'da, özellikle İzmir'de yaşayan binlerce Rum için bir formül bulunabilseydi...
Daha sonra İstanbul için bir formül nasıl bulunduysa öyle...
Savaşmasaydık.
Bir dostluk ve saldırmazlık anlaşması imzalanabilseydi...
Ya da bunu hiç olmazsa ellili yıllarda, olmadı altmışlı yıllarda, olmadı yetmişli yıllarda yapabilseydik...
"12 mil" diye tutturmasalar da "Türkler'le kara sularımızı eşitçe, kardeşçe 6 mile bağladık" diyebilseler şimdi de...
Ya da hiç sınır olmasa da iki taraf birbirlerinin sularına serbestçe girip çıkabilse...
Şimdi bir dostluk ve saldırmazlık paktı imzalansa...
Erdoğan ile Miçotakis de Nobel Barış Ödülü'nü paylaşsalar...

***

Ama böyle olmayacak.
12 mil adımını attıkları anda savaş çıkacak.
Böylece NATO da çöpe gidecek.
Ölüleri toplamak da karşılıklı kardeşlere düşecek.
Çünkü kardeş değil miymişiz?