CANLI YAYIN
MEHMET BARLAS
Dün akşam İngiliz televizyonunda 93 yaşındaki Kraliçe Elizabeth, halkına sabır ve fedakârlık tavsiye ediyordu. Kocası 98 oğlu da 72 yaşında olan Kraliçe'nin önerilerini acaba genç İngilizler hangi ruh haleti içinde dinliyorlardı? Öğleyin de İtalyan televizyonunda Papa, koronavirüsün öldürdüğü Katolikler için dua ederken, o da Kraliçe gibi sabır ve fedakarlık tavsiye ediyordu inananlara...
Yaşamak ve sonrası
Aslında bu salgın günlerinde sade hükümdarların ve din adamlarının değil, hemen herkesin aynı şeyleri hissettiği kesindir...Yaşamak denilen ve mutlaka bir gün bitecek olan serüvende, savaşlar yanında demek salgınlar da yaşama farklı anlamlar katacakmış. Kendi yaşamınızda hiç bitmeyecekmiş gibi gelen hayatı, geride bıraktığınız sevdiklerinizi ve yakınlarınızı hatırlayınca, o kaçınılmaz sonun çok yakın da olabileceğini hissediyorsunuz.
Meğer 40 yıl geçmiş
Dün çok genç bir meslektaşım aradı telefonla... 1980'lerin başında Milliyet'te birlikte çalışmıştık. Yaşı benden küçük bir delikanlıydı. Dün telefonda ona "Yaşın 65'in altında olduğuna göre sokağa çıkabiliyorsundur" dedim. Güldü, "Mehmet Ağabey şimdi ben 70 yaşındayım. 1980'den bu yana 40 yıl geçti" diye cevap verdi. Tabii ben de güldüm. Sonra kendimi düşündüm... Babamın yanında kendimi hep küçük bir çocuk gibi hissederdim. 59 yaşında bir trafik kazasında kaybettiğim babamdan şimdi çok daha yaşlıyım ben...
Sizden sonrası
İşte böylece sevdiklerinizi ve yakınlarınızı geride bırakarak ilerliyorsunuz. Ve şimdi de koronavirüs salgınına kurban gitmek ihtimali ödünüzü patlattığı için, eve kapanıyorsunuz. Aslında çok az kişi yaşlılara hastalık bulaştırmamak için kendini ev hapsine mahkûm ediyor. Herkes önce kendi canını düşünmekte şimdi... Sonra bir durup kimleri geride bıraktığınızı hesap ettiğinizde de, dünyanın sadece sizden ibaret olmadığını anlıyorsunuz.
Fırsat varken
Tabii bu günler de geride kalacak. Ve sonra hepimiz koronavirüs günlerini hiç yaşamamış gibi davranmaya ve düşünmeye devam edeceğiz. Hazır bu günleri yaşarken, daha derinine düşünmek fırsatını da ziyan etmeyelim.
Yaşamak ve sonrası
Aslında bu salgın günlerinde sade hükümdarların ve din adamlarının değil, hemen herkesin aynı şeyleri hissettiği kesindir...Yaşamak denilen ve mutlaka bir gün bitecek olan serüvende, savaşlar yanında demek salgınlar da yaşama farklı anlamlar katacakmış. Kendi yaşamınızda hiç bitmeyecekmiş gibi gelen hayatı, geride bıraktığınız sevdiklerinizi ve yakınlarınızı hatırlayınca, o kaçınılmaz sonun çok yakın da olabileceğini hissediyorsunuz.
Meğer 40 yıl geçmiş
Dün çok genç bir meslektaşım aradı telefonla... 1980'lerin başında Milliyet'te birlikte çalışmıştık. Yaşı benden küçük bir delikanlıydı. Dün telefonda ona "Yaşın 65'in altında olduğuna göre sokağa çıkabiliyorsundur" dedim. Güldü, "Mehmet Ağabey şimdi ben 70 yaşındayım. 1980'den bu yana 40 yıl geçti" diye cevap verdi. Tabii ben de güldüm. Sonra kendimi düşündüm... Babamın yanında kendimi hep küçük bir çocuk gibi hissederdim. 59 yaşında bir trafik kazasında kaybettiğim babamdan şimdi çok daha yaşlıyım ben...
Sizden sonrası
İşte böylece sevdiklerinizi ve yakınlarınızı geride bırakarak ilerliyorsunuz. Ve şimdi de koronavirüs salgınına kurban gitmek ihtimali ödünüzü patlattığı için, eve kapanıyorsunuz. Aslında çok az kişi yaşlılara hastalık bulaştırmamak için kendini ev hapsine mahkûm ediyor. Herkes önce kendi canını düşünmekte şimdi... Sonra bir durup kimleri geride bıraktığınızı hesap ettiğinizde de, dünyanın sadece sizden ibaret olmadığını anlıyorsunuz.
Fırsat varken
Tabii bu günler de geride kalacak. Ve sonra hepimiz koronavirüs günlerini hiç yaşamamış gibi davranmaya ve düşünmeye devam edeceğiz. Hazır bu günleri yaşarken, daha derinine düşünmek fırsatını da ziyan etmeyelim.
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Turkuvaz Medya Grubu’na aittir. Kaynak gösterilse veya habere aktif link verilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir bölümü kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
