GÜRCAN BİLGİÇ

Mourinho'nun stratejisini değiştirmeden, farklı oyuncular ile tribünlerin kalbini almaya çalıştığı bir maç izledik. 3-1'i yapana kadar 70'e 30 top hakimiyeti ile oynadılar. Kalecisi hariç tüm oyuncuların kaleyi denediği süreç yaşandı. Ne oldu; pozisyonumuz yok diye şikâyetçi olanlar, "Bu kadar kaçar mı?" bölümünde buluştular. İsmail ile tempo bulan orta sahayı, Talisca'nın kendisini "10 numaraya" devşiren oyun stili izledi. Daha hızlı olmak istiyorlar ve rakip ceza alanı önünde pas trafiği ile kabalıkta alan arıyorlardı. Dönen topları da kazandılar. Hükmediyorlardı maça ama bu istekli oyunun ve enerjinin bir akla ihtiyacı vardı. Kadıköy'ün 'sevecen' atmosferinde, hemen hepsi tribünlerden gelecek gol sesinin ortağı olmanın peşine düştü.
İlk iki golün kahramanı, üç defans oyuncusu oldu. İlkinde Çağlar ortaladı, Skriniar kafayı vurdu. İkincisinde Brown arka direkte yetişti, Duran'ın pasında Talisca'nın dokunamadığı pasa. Yani, bir pozisyonda iki kere golü kaçırdılar aslında.
Bu doksan dakika Mourinho'nun da cephane sandığına yeni silahlar ekledi. İsmail ile Amrabat arasındaki farkı gördü, tribündeki Alvarez için hayalini genişletti, Fred'e nefes aldırma, üstündeki maç yükünü azaltma imkânı olduğunu anladı.
Duran ve En-Nesyri'nin bağlantı pozisyonlarına geldiğini de gördük. Talisca bu alışverişte rolünü yaptı. Szymanski'nin tahtı sallanıyor artık. Bu kadar çok top kaybı ile forma rekabetinde işi zor. Brown'ın sol kanada verdiği etkiyi, Oğuz Aydın da ofansif aksiyonlar içinde yaptı. Semedo ile aynı dili konuşamadılar. Daha maça ihtiyaçları var.
Kocaelispor'un skoru alıp, kendi alanına çekilen rakibi ısırmak adına, Mendes'in liderliğindeki organizasyonu taktire değer. Petkovic nefis bir frikik golü attı. Takımının bu sezondaki ilk golü. Kısacası yenilmesine rağmen kendini tartıp, daha iyi olacağını bilen bir Kocaelispor ve attığından fazlasını kaçırıp, Benfica rövanşı öncesinde cüssesini öğrenen Fenerbahçe. Bence herkes mutludur.