FARUK ERDEM

HER gün acı dolu fotoğraflar düşüyor önümüze...
Çocuklar... Kara gözlü çocuklar...
Kimi üç kimisi 5 yaşında. Bazısı daha anne kucağında... Yeni doğmuş 1 günlük olanlar bile var...
Ve bazısı henüz annesinin karnında...
Gazze'nin büyümeyen masum çocukları... Tek suçları(!) Gazze'de doğmuş olmak.
Bedeli de on yıllardır Gazze'de ölmek oluyor...
Gazze'nin şehit yavruları, Cennet'in çocukları oldular.
Kimi zaman bir zalim kurşun isabet etti minicik bedenlerine...
Kimi zaman katillerin bombalarının yıktığı binaların altında kalmak oldu sonları...
Ve şimdi, açlıkla sınanıyor, bir damla suya hasret bırakılıyorlar.
Hayatta kalanların ise göz yaşını silecek bir anne babası bile yok yanında... Çünkü onlar da katillerin hedefi oldular...
Ve daha ne vahşet manzaraları...

***

Gazze'de yaşananları hafsalamız almıyor... Bunları 'insan yapmaz, yapamaz' diyoruz...
Zaten de yapanlar Kur'an-ı kerim diliyle 'Belhüm Adal...' Hayvandan da aşağı yaratıklar...
Dünya yıllardır İsrail'in yaptığı bu soykırımı, bu zulmü, bu vahşeti izliyor.
Bir millet, çocuklar kadınlar, yaşlılar, anneler babalar Siyonist katillerce vahşice öldürülüyor.
Birleşmiş Milletler rakamlar açıklıyor.
Şu kadar bin çocuk öldü, şu kadar bini açlıktan ölebilir...
İnsanlığımız ölmüş farkında değiliz...
Gelin, bugün elimizden ne geliyorsa onu yapalım Gazze'li çocuklar için...
Dua ise dua, kurban bağışı ise kurban bağışı, İsrail markalarını boykot ise boykot...
Sosyal medyada bu masumların sesi olmaksa, sesi olmak...
Ama bir şey yapalım... İnsanlığımızı kaybetmeden...

***

Çocukların büyüyemediği yerdir Gazze. Ama kocaman yürekleri var.
5 yaşındaki bir masumun 'Ya Rabbi, ya Rabbi' diye haykırışının O yüce katta duyulmayacağı mı sanılıyor.
Evlatlarını kaybetmiş bir annenin, "Çocuklar aç öldü" diye döktüğü gözyaşının Yaradan'ın katında karşılığının olmadığı mı düşünülüyor.
Bekleyin...