NİHAT HATİPOĞLU

Âlemleri ve bizleri yaradan yüce Rabbimizin mağfiretini kazanmak istiyorsak, tövbe etmek için yönümüzü O'na çevirmekten asla vazgeçmeyelim
Yaradılışımızın gayesi Rabbi bilmektir.
O'na eğilmeyi başarmaktır.
Kendimizi bilmektir. Kâinatı keşfetmektir. Nefsi edeple yüceltip cennete gitmeden, dünyada cenneti yaşamaktır. Bir secdede duyduğu hazzı hayatın bütün zevk ve güzelliklerine değişmemektir. Bir mazlumun duasını aldığında bunu dünyanın bütün zenginliklerinden de öte bir zenginlik saymaktır.
Dünya hayatına geldik. İstesek de istemesek de. Biz dünyaya gelirken tercihimizi soran olmadı. Tercihimiz sorulmadan da birçok olayla karşılaşıyoruz. Sorulmadan oluşan hiçbir şeyden sorumlu değiliz.
Sorulan, sorgulanan şeylerden sorumluyuz.
Sorulan ve sorumlu olunan birçok konuda ise ayağımız sürçebilir, yanlış yapabiliriz.
İşte bu yanlışlardan vazgeçip Allah'tan bağışlanma isteğine "istiğfar" dilemek denir.
Aslında bağışlanma dilemek, mutlaka bir günaha bağlı olarak yapılmamalıdır.
Hayatın, nimetin, zenginliğin, sağlığın, görebilmenin, düşünebilmenin hakkını tam ödeyememekten dolayı da mağfiret dilenmelidir.
Bizim bedensel özürlü bir kardeşimizden farkımız ne? Üstünlüğümüz ne? Hiçbir şey.
Onun sınandığı sıkıntının aynısıyla biz de sınanamaz mıydık? Elbette sınanabilirdik.
O halde bu ince çizgi bile hakkı ödenmemiş bir nimettir. Hakkını ödeyemediğimiz her nimetten dolayı da istiğfarda bulunmalıyız.
Günahtan istiğfar, yani bağışlanma dilemeye gelince; bunun kalp ve dille yapılması şarttır. Bunun içindir ki günlük konuşmanın arasında uluorta bir şekilde "Estağfurullah" – "Allah'tan bağışlanma dilerim" diyen birine Hz. Ali döner ve şöyle der: "Annen yitirsin seni emi, sen ne dediğinin farkında mısın?" Yani istiğfar dilemekle Yüce Allah'a bir söz verdiğinin, O'nunla anlaşmanı -ahdini- yenilediğinin farkında mısın? Bu neden Efendimiz (SAV) şöyle buyurur: "Günahını işlemeye devam etmesine rağmen sürekli bağışlanma dileyen kişi, Allah'ın ayetleriyle alay eden gibidir." Kutsi bir hadiste (yani anlamı Yüce Allah'a, ifadesi ise Sevgili Peygamberimize ait hadis) şöyle buyuruyor: "Kul günah işlerse ve bu günahları üst üste toplandığında göğün ucuna kadar ulaşsa da benden istiğfarda bulundukça ben O'nu bağışlarım." Hz. Peygamber günaha dalacaklara, dönüş kapılarını açık tutmaya gayret etmiştir.
Ümitsizliği hayattan söküp atmanın yolu, yaratanla iyi bir irtibat kurmakla mümkündür.
Allah'a uzak düşenin çıkış yolu var mı ki! Hz. Peygamber; ben ne günah işledim ki, neyim var ki, kimin emeğine karıştım ki diyerek kendini temize havale edeceklere de dolaylı bir ders vermiştir şu cümleyle:
"Allah'a yemin ederim ki, ben (Muhammed) günde yetmiş defadan daha fazla Allah'a tövbe ve istiğfar ederim." Evet, istiğfar hayata tutunmaktır. Allah'a özrü iletmektir. Ruh âleminde verdiği sözü hatırlamaktır. Allah'ın kudreti yanında küçüklüğü hissetmektir. Ölmeden evvel ahiretini temizlemektir. Günahlarının kendini utandırdığını ilandır. Aynaya utanmadan bakabilmek için yüzünü arındırmaktır.
Secdeye varabilmek için zemin hazırlamaktır.
Allah için divana dururken, divandan atılmamayı, sökülmemeyi dilemektir.
Hz. Peygamber (SAV) istiğfarın sadece bir kurgu olmadığını, hayatı ve geleceği düzenleyen bir rahmet, bir terapi, bir ilaç olduğunu belirtir mahiyette şöyle buyuruyor:
"Kim istiğfarı kendisine bir yol edinirse; mutlaka Yüce Allah onun her darlığından ve üzüntüsünden bir çıkış yolu gösterir.
Ve hiç hesaba katmadığı bir yerden onu rızıklandırır." Kul günah işledikten sonra istiğfar ederse Yüce Allah meleklere şöyle buyurur: "Bakın şu kuluma! O, günah işlemesine rağmen kendisinin bir Rabbinin olduğunu unutmadı.
Bana istiğfarda bulundu. Siz şahit olun (yazın deftere) ben onu affettim." Rabbiniz böyle. Hazinesi tükenmiyor.
Kapısı kapanmıyor. Kin yok O'nun dergâhında...
Kötülükleri değil, iyilikleri yazmayı istiyor. Günahların silinmesi için bahane arıyor. Nerede dönüş yapacaklar! Nerede günahlar bana yakışmıyor diyecekler.

BİR SÜNNET
Selam vermek, yemeği iki öğün yemek.

BİR ESMA
El-Kahhar: Her istediğini yapacak güce sahip, hâkim.

BİR AYET
Rahmân'ın kulları, yeryüzünde vakar ve tevazu ile yürüyen kimselerdir. Cahiller onlara laf attıkları zaman, "selâm!" der (geçer)ler. (Furkân63)

BİR HADİS
(Mü min) kardeşinle münakaşa etme, onun hoşuna gitmeyecek şakalar yapma ve ona yerine getirmeyeceğin bir söz verme. (Tirmizî, Birr, 58.)

BİR DUA
Hz. Ukkaşe'nin duası
Allah'ım, beni ibadetlerini en güzel şekilde yapan kullarından ve kendilerine verdiğin zenginliğin şükrünü eda eyleyenlerden eyle. Dini ve dünyevî işlerimi düzene koyma hususunda bana kolaylıklar ihsan eyle, hayırlı muratlarımıza nail eyle. Küçük ve büyük günahlardan ve her türlü şerlerden bizi uzaklaştır. Senin marifetinin nurlarıyla gönlümü aydınlat.
Son nefesimde kelime-i şehâdet getirerek iman nuruyla kalbimi nurlandır. Ey gökleri ve yeri yaratan! Ey celâl, beka, azamet ve ikram sahibi Allah'ım; rahmetin, izzetin ve kibriyân hakkı için Hz.
Muhammed'e (sav), O'nun âl ve ashabına salât ve selâm eyle!
Allah'ım, amellerimiz az, ihtiyaçlarımız çok. Fakat sen bizim Mevlâmızsın, ne güzel Mevlâ ve ne güzel yardımcısın. Affını diliyoruz ve dönüşümüz sanadır.
Güç ve kuvvet ancak yüce ve aziz olan Allah'ın yardımıyladır.


SORU - CEVAP

Müslüman bir kişi günah işlediği zaman imanı yok olur mu?
Müslüman kalmak ya da İslam'a girmek için Kelime-i Şehadet'e inanmak yeterli olacaktır. İbadetleri ihmal etmek veya günah işlemek kişiyi dinden çıkarmaz ama günahkâr yapar.

Kişi vasiyet ettiği yere defnedilmek zorunda mı?
Ortada bir engel yoksa (bu engel tıbbi, ekonomik ve sosyal engeller olabilir) kişinin vasiyet ettiği yere gömülme hakkı vardır. Ancak şartlar müsait değilse, ailenin gücü buna yetmiyorsa ve benzeri problemler varsa aile fertleri uygun gördükleri yere kişiyi gömerler.

Adak kurbanının bedeli para olarak fakire verilebilir mi?
Adak, kişinin ibadet niteliğindeki bir şeyi yapacağına dair Allah'a söz vererek üzerine borç kılması anlamına geldiğinden, bu borçtan kurtulması için adağını yerine getirmesi gerekir. Belirlenerek adanan şey aynen yerine getirilmedikçe adak yükümlülüğü düşmez. Bundan dolayı kurban keseceğine dair adakta bulanan kişi, ancak kurban kesmek suretiyle adağını yerine getirmiş olur. Bu itibarla, adak kurbanını kesmek yerine, parasını fakirlere vermek ya da aynî yardımda bulunmakla bu adak yerine getirilmiş olmaz.