Burjuvanın büyüğü küçüğü Tayyip’e karşı

Dört ay önce kaybettiğimiz şair İzzet Yasar benim Galatasaray'dan sınıf arkadaşımdı. Uzunca bir süre yakın dostumdu da, sonra hayat bizi ayırdı. Hep öyle olmaz mı?
Haberini "cenazesi dün kaldırıldı" şeklinde alınca katılmak da mümkün olamadı...
Bu ayrılıkta rahmetlinin "Leninist" olmakta direnmesinin de payı vardı.
Şimdi Ahmet Kekeç yazıyor, rahmetli İzzet hep "Gezi olaylarının sınıfsal analizini yapacak bir solcu çıkmayacak mı" diye yakınırmış.
Beş senedir yapıyoruz. Ya okumuyorlar ya da bizi solcudan saymıyorlar.
Yoksa bu analizi, İstanbul sermayesine uşaklık eden ve kendini solcu diye satan bazı üniversite hocalarından mı bekliyorlar?
Neyse, İzzet'in vasiyetini yerine getirelim, boynumuzun borcudur. *** Gezi olayları, büyük burjuvanın desteklediği bir küçük burjuva ayaklanmasıdır.
Açalım: Büyük burjuva dedik, siz onu "çıkarları zedelenince Tayyip Erdoğan'a düşman kesilen İstanbul sermayesi" şeklinde anlayınız.
Ve de onun besleme basını tabii. Bu düşmanlığa bir de Atatürkçülük kılıfı uydurdular.
Bu "İstanbul sermayesi" lafı da, bazı holdingleri bütün bütüne kızdırmak istemeyen basının taktığı "kibar" bir isimdir. Bunların kimler oldukları bellidir.
Daha da açalım mı? Rahmetli Mustafa Koç, Cem Boyner ve Osman Kavala.
Rahmetli Mustafa Divan Oteli'ni asilere açmakla kalmamış, bir de "otelimiz tarih boyunca hep mazlumların yanında olmuştur" diyecek kadar saçmalamıştı...
"Bir tek örnek göster" demiştim, gösterememişti.
Cem Boyner de Beymen şubelerine "ayaklananlara yardım için tentürdiyot ve gazlı bez bulundurun, ayrıca haberleşebilmeleri için Internet bağlantısı sağlayın" diye genelge çıkaracak kadar ileri gitti. (Oysa çevre hastane kıyamet.)
Osman Kavala da derdini bize değil mahkemeye anlatacak. *** Amaç elbette Taksim Topçu Kışlası'nı yeniden yapabilmek için kesilmesi gereken bazı ağaçları bahane ederek ortalığı karıştırmak, böylece mümkünse Tayyip Erdoğan'ı devirmekti. Tıpkı 28 Nisan 1960 olaylarının ertesi gün Ankara'ya sıçraması gibi, aynı şekilde işi büyütmek de istediler. Önlerindeki "şablon" belliydi.
Buna Batılı istihbarat servisleri de çanak tuttular. Birtakım "piyano çalan herifler" falan Tayyip düşmanı basına pazarlandı.
FETÖ'cü polisler de aldıkları talimat uyarınca, kalabalığı büsbütün kışkırttılar.
Hayatında orada evvelce bir topçu kışlası bulunduğunu bile duymamış cahil küçük burjuva çocukları, eylem sandıkları zırtapozluğa ellerinde tuzlukla koştular.
Bunda, onları beslemiş olan şehir efsanelerinin, babalarından duydukları "polisle çatışmaya girme" zevkinin (!) de payı vardı. Merak ve heyecan. "68 kuşağı efsanesine" hayranlık.
Bir de işin "karı kız düşüyormuş" şeklindeki söylenti boyutunu hiç unutmayalım. Bunlar genç insanlardı. Babıali'nin karta kaçmış allameleri, herhalde bu işleri uzun zamandır unuttukları için, hiç üstünde durmadılar.
Derken, gene Batılı istihbarat servisleri tarafından yönlendirilen ve kendini solcu sanan her türlü yasa dışı "goşist" örgüt de devreye girdi, işin cılkı çıktı.
Ahmet kardeşim, bilmem sevgili İzzet'in ruhunu azıcık olsun şad edebildik mi?