Yeni hal...

90'lı yılların başı... Ülkemiz uluslararası bir krizle karşı karşıya. Dönemin en tepesindeki isimle yalnız başına kalan gazeteci merakla sormuş:
'Ne yapacaksınız şimdi?..' Devletlu cevap vermiş: 'Ne mi yapacağız?.. Tabii ki onlar emredecek, biz yapacağız!..' Devletlu'nun kim olduğu önemsiz; onlar dediği ise malum, ABD...
Yıllarca böyle yürüdü işler. Böyle yürümeme ihtimali olduğunda, yani ülkeyi gerçekten yönetmeye talip olanlar işbaşına geldiklerinde ise 'zinde güçler' devreye girdi hep. Ve bu zinde güçler, istenenlerin yapılmasını sağlayabilmek adına ne mümkünse yaptılar. Yani ülkenin birilerinin istediği gibi yönetilmesi ve insanımıza da ardı ardına bağımsızlık ve egemenlik üzerine tatlı yalanlar anlatılması gerekiyordu eskiden.
Arzu edilmeyen işlere kalkışan kadrolara yönelik tehdit ve şantaj operasyonları gırla giderdi eskiden.
Hedef alınan yapı içerisindeki paçalarında çamur olan zevat kolay avdı zaten. Sır zannettikleri birtakım marifetlerinin herhangi bir gazete ya da televizyonda duyurulması riskine giremezlerdi.
'İstenileni yaparsan rahat edersin, yoksa...' diye başlayan cümleler kurulduğunda, teslim bayrağını çekerlerdi çoklukla. Netice olarak ülkenin ödeyeceği büyük bedeller umurlarında bile olmazdı hiç birinin. Ömer Seyfettin'in 'Diyet' hikayesini ya okumamışlar, ya da kendilerini ilgilendiren yönlerini kavrayamamışlardı.
Paçalarında çamur olmayanlarla uğraşmak kolay olmasa da, uygun yollar bulunabiliyordu. Konuşmaların içinden cımbızla çekilip alınmış cümlelerle köşeye sıkıştırmak ya da doğrudan doğruya iftira atmak olağan şeylerdendi mesela... Manşetten nal gibi harflerle ortaya atılan bir yalanın, on dokuzuncu sahifenin alt köşesinde ve bir pul büyüklüğünde tekzibini yayınlamaya alışmış bir medya vardı.
Alışacaklar...
Ülkemizin içinde debelendiği cenderede kalması uğruna hükümetler yıktılar, hükümetler kurdular. Gerekli olduğunu düşündüklerinde, erken seçim dayattılar ve istenileni yapacak kadroları iktidara taşımak için teamül filan dinlemediler.
Askeriyle, yargısıyla, aydınıyla, akademisyeniyle, medyasıyla, STK'sıyla... zinde güçler, ülkenin birilerinin arzu ettiği şekilde yönetilmesi için üzerlerine düşeni yerine getirdiler hep. Bu ülkenin kendi ayakları üzerinde duramayacağına inanmış ya da inandırılmışlardı belli ki.
Ya da bir şekilde kendilerine sunulan menfaatlerin devam edebilmesi için işlerin böyle yürümesi gerekliydi onlara göre.
Bütün bunlara rağmen işlerin istenilen gibi yürümemesi halinde de, muhtıra gibi, darbe gibi mekanizmalar devreye girmek üzere hazırdı zaten.
Dışımızdakilerin 'Bizim Çocuklar' olarak çağırmaya alıştıkları birileri, istenildiğinde her türlü vazifeyi ifa etmek için emre amadeydi her zaman...
Köprülerin altından çok sular aktı...
Türkiye birileri ne derse onu yapmaya hazır bekleyen bir ülke değil artık.
Şimdilerde, ülkemizi yönetenler gelişmelere bakıyor ve her ne yapmaları gerekiyorsa onu yapıyorlar sadece.
Eski hale dönmemiz ve her ne isteniyorsa onu yapmamız gerektiğini düşünenler, alınan mesafelere rağmen ümitlerini kaybetmemiş gibiler. Dışarıdan esen rüzgarlar karşısında boyun eğmemizi sağlayabileceğini umdukları ataklar yapıyorlar.
'Onlar emredecek biz yapacağız' anlayışı tarihe karışmış durumda... 'Biz karar veriyor ve biz yapıyoruz' artık.
Şimdi sıra dışarıdakile ve içerideki uzantılarının bu yeni hale intibak etmelerinde...