CANLI YAYIN
A HABER GALERİ
Issızlığın ortasındaki Türkler: Duha! Eksi 50 derecede yaşam mücadelesi! Tutundukları tek şey...
Moğolistan'ın kuzeyindeki ıssız ormanlarda geyik sürüleriyle yaşayan Duhalar, bu ülkedeki birkaç Türk boyundan biri olarak kültürlerini devam ettiriyor. Bozkırın ortasında donmuş göllerde balık avlayan Duhalar, eksi 50 dereceye varan soğuklarda yaşam mücadelesi veriyorlar.
Mörön'den çıkınca yolun sadece ilk 1 saatlik kısmı asfalt.
Yol boyunca at, koyun, keçi, yak sürülerine rastlanıyor.
Asfalt yol bittikten sonra mevsim kışsa heyecanlı ve kimileri için korkutucu, güneyinden kuzeyine 160 kilometre uzunluğundaki Hövsgöl kısmı başlıyor.
Hava sıcaklığı kış aylarında genellikle eksi 20 ile eksi 40 derece arasında seyrettiği için göl buz tutuyor.
Araçlar bu sayede yaklaşık 1 metre kalınlığındaki buz tabakasının üzerinde gidebiliyor.
Bu yolculuk da 2 saat sürüyor.
Göl üzerinde gidilmesiyle Tsaganur yolu birkaç saat kısalıyor.
Yazın ise gölün batısından yine orman ve düzlüklerden geçerek Tsaganur'a gidiliyor.
Duha Türkleri için geyik, hayat demek.
Ren geyiği sürüleri besleyen Duha Türkleri, bu hayvanlar sayesinde hayatta kaldıklarını düşünüyor.
Geyiklerin eti, sütü, postu, yünü, boynuzu, kısacası her zerresi Duhaların temel gıda ve geçim kaynağı.
Bundan elde ettikleri hayatlarını idame etmek için kullanıyorlar.
Ren geyikleri Duhalar için aynı zamanda taşımacılıkta da kullanılan binek hayvanı.
Yük taşımada kullandıkları geyikleri at gibi sürüyorlar ama bu sadece çok soğuk kış mevsiminde mümkün çünkü geyikler havalar ısındıkça dayanıklılığını kaybediyor.
Duhalar da bu nedenle geyik sürülerini baharla birlikte daha yüksek yerlere götürüyor.
Isınan havada binek hayvanı olarak da geyik yerine at kullanıyorlar.
BİLİM ADAMLARININ ÇÖZEMEDİĞİ TÜRKLER! 145 YAŞINA KADAR UZANAN SIRA DIŞI YAŞAM!
Uzun yaşamalarıyla tanınan Pakistan'ın Hunza halkı, doğal yiyeceklerle beslenme, bölgedeki temiz hava ile dans ve spora gösterdiği ilgiyle haklarında çıkan efsaneleri doğruluyor.
Pakistan'ın en kuzeyindeki Gilgit-Baltistan'a bağlı 200 kilometrelik Hunza vadisinde yaşayan Buruşo ve Vakhi halkları, 2 bin metrenin üzerindeki dağlık bölgelerde kışın gelmesiyle ülkenin geri kalanından aylarca izole halde yaşıyor.
Çoğunlukla sebze ve meyve tüketen bölge halkları, kış şartlarına dayanıklı dağ keçileri ve koyunlarıyla çiftleştirdiği evcil keçi ve koyunların yanı sıra bölgenin meşhur büyükbaş hayvanı yak eti ile besleniyor.
Bu hayvanlardan üretilen doğal ürünler dışında bölgenin en meşhur ürünü ise kayısı ve kayısı yağı. Hunza'da tüm yemeklerde tereyağı ve kayısı yağı kullanılırken, kayısı yemeklerin ayrılmaz bir parçasını oluşturuyor.
Dünyanın en yüksek 50 zirvesinden 17'sine ev sahipliği yapan bölgede, özellikle kış şartlarında Pakistan'ın hareketli siyasi gündemi ve dünyadaki gelişmelerden uzak yaşayan halkların doğal yiyeceklerle beslenmesi uzun yaşadıkları efsanesini oluşturuyor.
Yazar Sujesh Gopalakrishnan'ın, "Hunza halkları ve 145 yaşına kadar uzanan sıra dışı yaşamları" makalesinde, Hunzalıların uzun yaşamasının sırrı olarak, fakirlikten kaynaklı yemek niyetine meyve suyu içmeleri, sebze ve meyveleri kurutarak ya da çiğ yemeleri, haftada 1 gün oruç tutmaları ve bölgenin coğrafi yapısı gereği sürekli egzersiz içinde olmaları gösteriliyor.
HAYALİ ŞANGRİ-LA'NIN HUNZA OLDUĞUNA İNANILIYOR
İngiliz yazar James Hilton'un 1930'larda sinemaya da uyarlanan Yitik Ufuklar (Lost Horizon) kitabında, Çin'den kalkıp Himalayalar'a inen uçakta yer alan 4 İngiliz'in götürüldüğü hayali Şangri-La'da uzun yaşayan, hastalanmayan insanlarla karşılaşıyor.
