Kim çocuk kim büyük belli değil

23 Nisan Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nın yüzüncü yılını korona karantinasında kutladık. Tüm televizyon kanalları özel yayınlar yaptılar.
Akşamüstü hangi kanalı açsam, tek tip tişörtler giydirilmiş çocukları askeri marşlar okurken gördüm. Kimisi de ezberlediği, boyunu ve masumiyetini katbekat aşan politik nasihatler veriyordu.
Eğlenenini, şımaranını, kısacası "çocukluk yapanını" çok az gördüm.
Hiç de sokakta karşılaştığım çocuklar gibi değillerdi.
Öyle ki en sadece 23 Nisan ekranını yapan FOX TV'de ana habere bağlanan ufaklık mı yoksa Portakal mı daha çocuk anlayamadık.
Dünyaya çocuk bayramı armağan eden bir ülke için vasat bir seviye bence.
Gençlerin hatta çocukların militarize edilerek bir silah gibi rakiplere doğrultulduğu 1900'lerin dünyası artık geride kalmadı mı?
Tabii ki çocukların tercihi değil bu tablo. Mesele büyükleriyle, bizlerle, "öğretenleriyle" ilgili.
"Resmi bayram" deyince, çocuklar için olsa bile aklımıza başka bir şey gelmiyor, ciddileşiyoruz.
Hemen dönüyoruz çocukluğumuza.
Çocukken, resmi törenlerdeki rollerimiz nedeniyle bir türlü kutlayamadığımız 23 Nisan'larda bizi sıkan ne varsa çocuğumuza da yaşatmanın en doğrusu olduğuna karar veriyoruz.
Yani gerçekten de büyükler küçük, küçükler büyük oluyor 23 Nisan'da bir günlüğüne.
Bu böyle nesilden nesile...
Sonuçta kimse zamanında, ağzının tadıyla çocuk olamıyor.

***

Anıtkabir'deki mesafesiz 23 Nisan töreni
23 Nisan kutlamaları için Anıtkabir'deki törene katılan milletvekilleri izolasyon kurallarına uymadıkları için eleştiriliyorlar.
Bence fazla abartılıyor.
Zira izlediğim törende vekiller arasında sosyal mesafeyi ihlal eden bir samimiyete falan rastlamadım.
Tartışmayı "cami- Anıtkabir" düzlemine çekmenin kimseye faydası yok.
Bırakın insanlar kendilerini iyi hissetikleri yerlere gitsin.
Ama Başyazarımız Mehmet Barlas'ın içimize düşürdüğü bir şüpheye takılmadan edemiyorum. Acaba, dünkü törenlerde yüzünü maskeyle gizleyen 65 yaş üstü vekillerimiz var mıydı?
Bu arada izolasyon tedbirleri nedeniyle haftalardır evlerde unuttuğumuz 65 üstü büyüklerimizin ellerinden öpüyorum.
Şu sokağa çıkma sürecinde, salgının başından beri kesintisiz evde kalan büyüklerimiz için bir güzellik yapılamaz mı?
İzolasyon tedbirlerine uyarak, maskeleriyle hava almaya, biraz yürüyüş yapmaya çıkamazlar mı?
Söz fazla yaramazlık yapmazlar.