Bunlar hep böyle…

Türkiye'nin otomobili görücüye çıktığında sevinçten nerdeyse çılgına dönenler yanında, kızgınlıktan kalpleri daralan ve itibarsızlaştırabilmek için ne yapacaklarını şaşıranlar da vardı...

1961'de değiliz ve tutup, 'Şeftali üretmek otomobil üretmekten hem daha kolay hem daha kazançlı', 'Bir iki fabrika kurmak aklımıza gelmez. Ama çimento, şeker fabrikası dedin mi gırla. Şimdi de otomobil yapmaya merak salmışız' diyebileceklerin prim yapabilme şansları yok.

Ama yine de itiraz etmeleri gerektiği için saçma sapan şeyler geveleyip duruyorlar…

Bu durum hep böyleydi, şimdi de böyle ve süreç ilerledikçe aynı şekilde devam edeceğe benzer. Bu ülkede yapılan, yapılmaya çalışılan ve yapılacak her işe çeşitli sebeplerle karşı çıkanlar hep vardı, halen var ve bundan böyle de olacak, maalesef.

Devrim Otomobili girişiminin çeşitli kumpaslarla engellemeye çalışıldığı ve en sonunda bir şekilde başarılı olunduğu 1961'de değiliz elbette. Ancak, o zaman bu girişimi engellemek için müdahalelerde bulunanların haleflerinin, halen faaliyetlerini sürdürdükleri de malum.

Sevindirici olan, her zaman her şeye karşı oldukları bilinenlerin artık eskisi kadar güçlü olmamaları. Türkiye'nin ihtiyaçları ve milletimizin taleplerini en derinden içlerinde hisseden ve bunları yapabilmek için herhangi bir engel tanımama kararlılığındaki bir yönetim işbaşında artık…

1960'lı yıllarda ağırlıklı olarak ithalata dayalı bir piyasa vardı ve yerli üretimin hakimiyet alanlarını daraltacağını düşünenler, etkin mevkilerdeki adamları sayesinde her türlü girişimi rahatlıkla engelleyebiliyorlardı. Bu bakış açısı sadece yerli üretimi değil, belli ölçüde montaj sanayini de kapsar durumdaydı.

ESKİ TÜRKİYE DEĞİL…
Ülkenin kendi motorunu, kendi arabasını, kamyonunu ve tarım makinalarını yapmasını engellemeye çalışanlar devlet bürokrasisinde STK'larda çok güçlüydüler. Basın da ağırlıklı olarak yanlarında olduğu için, ülke lehine atılmaya çalışılan her adımı daha başlamadan durdurabiliyorlardı.

İşin ilgi çekici yanı da, bunu yaparken güya milleti ve memleketi düşünüyormuş gibi davranabilmeleri ve buna da muhataplarının çoğunu inandırabilmeleriydi...

Yabancı firmaların mümessilleri ve bunlara bağlı dağıtıcılar, ithal ürünlerin montajının yapılmasının bile ilerde yerli üretime dönüşebileceğinden ürküyorlardı. İşleri tıkırındaydı ve yerli üretim konusunda atılan adımları engellemeyi de vazife olarak kabul ediyorlardı.

Bu sebeple başlıca sloganı 'şeftali, patates ya da elma üretmek neyimize yetmiyor' olan ithalat lobisi, yerli üretim ya da montaj taleplerini anında bastırıyor ve Devrim gibi bir şekilde aradan sıyrılan olursa, onu yok edebilmek için ellerinden geleni artlarına koymuyorlardı.

Devrim Otomobili, Gümüş Motor'u kurarak bu ülkenin kendi motorunu yapabileceğini ispat etmiş bulunan Necmettin Erbakan ve arkadaşlarının ateşlediği bir fikirdi.

Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel ve bazı MBK üyeleri çok istekli olduğu için Devrim Otomobili projesini engelleyemeyenler, prototip üretimi sonrasında Devrim Otomobili girişimini rafa kaldırtmayı başarsalar da, sonrasında Anadol'un üretilmek zorunda kalınması, bu çabaların bir neticesiydi.

Birileri ısrarla mani olmaya çalışsa da, ülkemiz ve milletimiz için çok daha güzel gelişmelere sahne olacak bir geleceğe doğru yol alıyoruz, inşallah…

Bütün mesele, bu adımların atılması için gayret eden Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan ve ekibinin kıymetini bilmemiz ve onlara gereğince sahip çıkmamızla alakalı…

Bizim otomobil hayırlı olur inşallah…