SALİH TUNA

Bu aziz milletin "cihat ederek" müstevlilerden kurtardığı bu topraklarda, "cihat" kavramından "terörün" eşanlamıymış gibi söz etmek nasıl bir yabancılaşmadır?
Hadi cihat edene "mücahit" denildiğini bilmeyecek kadar dilden/terminolojiden nasibin yok ve İslam'da cihadın hükmünden de haberdar değilsin, peki bu ülkenin kültüründen/tarihinden de mi bu kadar bihabersin?
Yeşilçam Sineması'nda bile (Ertem Göreç'in yönettiği) "Sezercik Küçük Mücahit" adında bir film var yahu, bu ne menem cehalettir?
Malazgirt'ten İstiklal Savaşı'na kadar bu vatanın "kuruluş" ve "kurtuluşunun" cihatla kaim olduğunu nasıl bilmezsin?
Herhangi bir örgüte haklı veya haksız olarak "terörist" demek başka şey, Müslümanların direniş ve diriliş ibadetleri olan cihadı "terörle" bir tutmak başka şeydir.
İlki sonuç itibarıyla tespit veya kanaat veya değerlendirme veya saptama veya yafta veya ithamdır. Lakin, ikincisi düpedüz gâvurluktur. Bu çapta gâvurluk da tüm Müslümanları "terörist" addeden Siyonist-Haçlı İttifakı mensuplarının harcıdır.

***

Madem "terörist" tesmiye ettiklerine "cihatçılar" diyorsun, gazilere ve şehitlere ne diyeceksin?
Malum, gazada ölene şehit, kalana gazi denir.
Gaza da en temel anlamıyla, vatanını işgal edenlere karşı cihat etmekten başka bir şey değildir.
Cihada katılmayandan da gazi olmaz...
"Atatürkçüyüm" diyerek mangalda kül bırakmıyorsun ama Mustafa Kemal'e neden "Gazi Paşa" denildiğinden bile haberin yok!

***

Hadi İslam'la sorunları olanları veya kriptoları veya "sömürge aydınlarını" anladık, nihayetinde görevlerini yapıyorlar.
Ya bu ülkenin Müslümanlarına ne demeli?.. Nasıl bir bilinç erozyonuna düçar olmuşlardır ki, apaçık bir ibadet olan (duruma göre farz-ı ayn veya farz-ı kifaye) "cihadın" gündüz gözüyle "terör" addedilmesine sadra şifa tepki göstermiyorlar!
Hele ki "mezhep omurgası" derdine düşen muhteremler, aziz İslam'ın omurgası mesabesindeki kavramlara yapılan işbu saldırı karşısında neden susuyorlar?
Malum "omurga" derdiyle Lewis ve Toynbee'den alakasız "öngörüler" derceden sevimli entelektüellerimiz, politik dili teşrih masasına yatırmak sadedinde Derrida, Chomsky ve (modern çağda dezenformasyon yoluyla yaratılan alternatif gerçeklikleri teşrih masasına yatıran) Arendt'ten referansla politik dille neden hesaplaşmayı denemiyorlar?
Politik dilin ayartıcı manipülatif gücüne karşı eleştirel bir dil bilinci geliştirmenin yolunu tutmak için mesela, dilin yalnızca bir ifade aracı değil, aynı zamanda bir düşünce kontrol mekanizması olduğunu dile getiren Orwell'den girip, dilin araçsallaştırılmasının bireyleri edilgen hâle düşürdüğünü anlatan Ellul'dan çıkabilirler.
Mezhep omurgası için gösterdikleri hassasiyet ve celadeti, "din-i mübin"in aziz kavramlarına yapılan saldırılara karşı da göstermelerini bekliyoruz.
Hadi bakalım...