GÜRCAN BİLGİÇ

İskoçya'dan gelen "Yorgun savaşçılar" beklenen direnci kırmaya çalıştı. Belki akıllar doğruyu söyledi ama ayaklardaki tercümesi doğru olmadı. Sahaya yenilmemek için çıkan, yerden kalkmayan, dokuz oyuncu ile adam adama temaslı markaj ile savunan Samsun'un duvarına çarptılar. Beşli sistem, Amrabat'ın sigorta olduğu savunma örgüsünde rakibi getirmedi kaleye. Ancak öndeki baskının yetersizliğinde mesafelerin uzadığı, topu rakip ceza alanına taşımak için ekstra pasların üretilmesi gerektiği dakikalar izledik. "Hani bazı maçlar vardır, bir türlü olmaz" denilen, o kimliğe büründü 90 dakika. Mourinho hamlelerini yaptı, Szymanski, İrfan Can Kahveci ve Osayi ile hız getirecek oyuncularına görev verdi. Sonrasında Oğuz Aydın'ın sol kanada geçmesiyle birlikte iki taç çizgisini kullandılar.
Üst üste etkili ortalara, "İki kule"; En Nesyri ve Dzeko dokunmayı da başardı. Altı pastan direğe nişanlayan Szymanski, son saniyelerde köşeye uzayan Okan Kocuk kurtarışı, korkulanın habercisi oldu. Böyle maçları çözsün, bu dirençleri kırsın diye alınan oyuncuların birer birer erittiği fırsatlardı bunlar...
Sezon sonuna 11 finali vardı F.Bahçe'nin ama puan kaybedeceği maç bu olmamalıydı. Kendi sahasında coşkulu taraftarı önünde, doğru bir hakem yönetiminde, mazeretlerine rağmen çözmeyi başarmalıydılar. Sahanın F.Bahçe adına yıldızı Oğuz Aydın oldu. Tribünlerin heyecanı Talisca veya sezonun ustası Tadic değil. Enseyi karartmamak lazım. Samsun takımı ve başkanın benzer iddiayı, direnci evlerindeki G.Saray maçında gösterecekler mi, beklemek lazım. 10 maç var daha, köprünün altından çok sular akar.