Korkakça!

Kazanılması gereken maçı kaybetmek için strateji üreten bir teknik adamı var Fenerbahçe'nin. Hareketli maçta orta sahayı ve defans arkasını Konyaspor'a hediye etmekle kalmadı Portekizli hoca, önlem almak veya kontrol sağlamak adına da hamle yapmayı tercih etmedi. Bir defans hatasından, golü çıkartan Tadic'e şükretsin yatıp-kalkıp. İkinci yarıyı ele geçiren, tüm dönen toplara hakim olan, maçı doğru bir şekilde oynayıp, Fenerbahçe ceza sahasında karambol arayan Konyaspor'u seyretti. Hamlesi dörtlü defansif dizilişten, Osayi ile beşliye dönmek oldu. Sonrasında yine Yusuf'u oyuna alarak Samsun'daki kabullenişi tekrarladı. "Korkak" bir bakış açısı ve kaderci yaklaşım ile maçın galibi olmanın "gururunu" yaşıyordur muhtemelen. Jesus döneminden beri çift santrforlu oyunlar Fenerbahçe'nin baş belası. O dönem hiç olmazsa önde baskıyı korakor yapıyorlar, dönen topları da alıyorlardı. Mourinho'da o da yok… Fred ile Szymanski'yi oradan oraya koşturmak dışında, takımın bütününü kurguya dahil edecek görüntü de yok. İlk yarı kaçırılan pozisyonlar veya farklı bir skordan da bahsedebiliriz. Fakat bu teslim oluşu, ikinci 45'i açıklamaz. Başakşehir galibiyeti sonrasında Galatasaray yorumlarında "kötü oynarken kazanmak"tan bahsedildi. Fenerbahçe için de aynı cümle kurulur. Ancak bu cümlenin hak edeni Mourinho'dur, Fenerbahçe oyuncuları değil… Eğer "yapı" veya "sistem" ile mücadele edecekse Fenerbahçe yönetimi, böyle "yüreksiz" kararlarla bunu yapamaz.