Analiz - Önce vatan sonra futbol

Bir aşktır futbol. Futbol hayattır... Ve tutkudur futbol... Hep böyleydi, hep öyle kalacak...

Bir tutku futbol... 90 dakikaya sığmayan bir büyük tutku...

Öyle bir tutku ki futbol... Ve öyle bir tutku ki taraftar olmak... Hani derler ya "sevgili" gibi... Sevgiliye yazılmayan sözler yazılır takıma... Ve bir de tüyleri diken diken eden şarkılar ve türküler...

Aslında ne sevmektir taraftar olmak... Ne de sevilmek... Karşılık bile beklememektir...

Bir de şereftir takımını sevmek... Onunla ağlamaktır - onunla gülmek...

O formaya ter olabilmektir taraftar olmak... Ölümü bile göze almaktır hatta... Tabii dilde kalmak kaydıyla...

Futbol efsanedir...

Baba hakkıdır. Lefter Küçükandonyanis'tir... Kral Metin Oktay'dır... Metin'dir, Ali'dir, Feyyaz'dır...

Schumacher'dir, Hagi'dir, Demba Ba'dır...

Bir vurdu mu ağları delen Hami'dir futbol...

Özü efsanelerle doludur...

O düdük çaldı mı, hayat durur...

Hayat durur ve gırtlakları parçalarcasına destek başlar tribünlerden...

Hele bir de ağlarla buluştu mu top; kar da yağsa fark etmez...

İçi ısınır milyonların...

Ezeli rekabettir futbol ve ebedi dostluktur...

Yeri geldiğinde vatan müdafaasına gidebilmektir el ele verip...

Galatasaraylı, Fenerbahçeli, Beşiktaşlı, her ne renkten olursa olsun yan yana şehit olmaktır...

Çünkü mesele vatansa gerisi teferruattır...

Çanakkale'de şehit düşen Fenerbahçe kalecisi Şekip Bey'dir futbol...

Onun yanında şehadete eren Galatasaray orta sahasının belkemiği Neşet Bey'dir...

Beşiktaş'ın kaptanı Kâzım'dır...

Mesele vatan olduğunda gerisi teferruattır...

Hep önce vatandır sonra;
Galatasaray'dır
Fenerbahçe'dir
Beşiktaş
Trabzonspor
Bursa
Kayseri
Konya'dır...

Vatan söz konusu oldu mu;

Ne sarı kalır geride
Ne kırmızı
Ne lacivert...
Ne siyah kalır
Ne beyaz...
Ne bordo
Ne mavi...
Ne de yeşil beyaz...

Tek renk olur yürekler...

Tek gerçek için atar kalpler...

Ay ve yıldız için...