Bu takımın bir felsefesi var

Öncelikle zemine değinmek lazım...
Maalesef birkaç tane oyuncu sakatlandı. Bu zeminde oynatmak gerçekten facia... Bağların kopabilir, menisküs olabilirsin.
Federasyonun, Akhisar'ın toplanıp bu konuyla ilgili sağlıklı bir karar vermesi lazımdı. Fenerbahçe kısa sürede bir kupa maçı, şimdi de yüksek tempolu bir lig maç ı oynadı. Perşembe günü Braga maçında 4 defansın 3'ü oynamayacak. Bakıyorum, Caner yok ama hiçbir Fenerbahçeli "Ah, Hasan Ali var" demez çünkü performansı iyi. "Gökhan yok da" demiyor Fenerbahçeliler, Şener var. Yaptığı gerçek asisttir, çizgiye inip çıkardı. Pereira'nın ve Fenerbahçe'nin son 1 aydır yaptığı çok önemli bir şey var :
Disiplin... Gerçekten çok disiplinliler. Top rakipteyken de futbolun oynanmaya devam ettiğini biliyor Fenerbahçe. Hep dikkatliler. Diego dahil hiç bundan kopmadılar. Mesela Fernandao golü attı ya, eminim k i birçok taraftar "Fernandao oynar demiştim ben" der ama Fenerbahçe 3 kulvarda devam ediyor. Bu kadar Van Persie mi, Fernandao mu derken Pereira umursamıyor.
Bunu Gökhan-Şener, Caner-
Hasan Ali için de geçerli. Teknik olarak bizlere bazen yanlış gelebilir ama Pereira tercihini uygulayabilen bir teknik adam. Bu adamın adı Nani demiyor, Alper'i koyuyor. Herkesin topu görmesini istiyor, bu bir felsefe olmuş. Bu felsefeyle iki takım başarılı oldu, Fenerbahçe ve Konyaspor.
Fenerbahçe ile birlikte Pereira da gelişti. İlk önce Yunanistan Ligi gibi zayıf zannediyordu. Çok riskli, farklı bir sistemle oynuyordu. Erken uyanıp Aykut Kocaman ve İsmail Kartal'ın sistemine döndü çünkü o düzende kupalar gelmiş, şampiyonluk yarışında hep ilk 2'de olmuş. Önce sisteminde değişime gitti ve bunu erken yaptı. Bireysel olarak da Mehmet Topal' ı ilk günlerde düşünmüyordu ama bundan vazgeçti.
Volkan'ı geç de olsa monte etti. Bu kötü futbol değ-il dir, kendi kadro yapısına uygun oynamak- tır. 4 savunmanın 3'ünü değiştirip iyi bir takıma karşı oynuyor, sorun yaşamıyor. Bir ekol, bir prensip, bir felsefe kazandırmış Pereira bu takıma. Son cümlemi Konyaspor'a ayırmak isterim. Ligde 10 hafta kala 40 puanı buldular, kupada yarı finaldeler. Aykut Kocaman hoca inanılmaz işler yapıyor, tebrik etmek gerekiyor.
İKİ FARKLI GALATASARAY
İlk yarıya baktığımızda fiyasko bir Galatasaray vardı. Başakşehir merkezde iyi bir stoper ikilisi, yine uyumlu bir orta saha merkezi Emre ve Mahmut.
Bir de ligimizin en etkili kanat oyuncusu Visca, ileride ise çıkıştaki Mehmet Batdal. Galatasaray'ın ilk yarısı ayrı ama ikinci yarı Sneijder çok etkiliydi, Yasin iyiydi. Semih de oyuna girdikten sonra rakibe yakın, sert oynadı, 2 de gol buldu. Burada Abdullah hoca Rotman'ı da alarak üç defansif orta sahaya döndü, sol beke de sağ ayaklı Uğur'u koyunca hücuma katkı azaldı. Son 6-7 dak-i ka dışında çok iyi oynayan bir Galatasaray vardı ikinci yarıda. Emre Çolak oynarken aklıma Hakan Tecimer geliyor.
İkinci yarı hakikaten de iyi oynarken Tarık girdi. Bir diğer değişiklik de aynı şekilde, hangi mantıkla Umut'un yerine Donk girdi? Penaltıya gelirsek... Gençken, oyuncuyken benim de 2-3 kez böyle penaltı almışlığım vardır. O heyecanla, o gençlikle böyle şeyler oluyor. Umut Bulut bir 10 sene sonra, "Keşke bunları yapmasaydım" diyecektir, ben öyle dedim. Umut, Yalçın'ın penaltı pozisyonda ona olan serzenişinin haklı olduğunu biliyordur. Bu pozisyonun penaltıyla uzaktan yakından alakası yok. Galatasaray'ın ikinci yarıda saygı duyulacak oyunu, o penaltıyı hak etmiyordu.
Abdullah Avcı klasik, günümüz futbolunu oynatmaya çalışan, kendisini de takımı da her gün geliştiren bir teknik adam.