"Amy Winehouse öldü" diye bir mesaj...
Ölümünden bu yana 365 gün geçmesine rağmen modern zamanın en çok dinlenen ve albümleri satılan İngiliz şarkıcıların başında geliyor Amy Winehouse. Hayranları, geçen 12 ay içinde 1,5 milyon albümden fazlasını aldı, almaya devam ediyor. Billie Holiday'in tahtına varis gösterilen bu siyahi sesli, kedi bakışlı, incecik kadını milyon dolarlık bir servet bağlamıyor artık elbet... (en azından kendisini) Onu ilgilendiren dünyanın Amy Winehouse ismini efsaneleştirmesi olurdu muhtemelen. Kırılgan ruhu biraz olsun canlanır ve kadehini lanetli 27 yaş(ın)a kaldırırdı!
- Yaşam
- Giriş Tarihi: 00:00 | 23.07.2012
- Güncelleme Tarihi: 16:33 | 23.07.2012
Nilüfer TÜRKOĞLU
nilufer.turkoglu@ahaber.com.tr
Temmuz 2011'in uğursuz bir cumartesisinde telefona gelen mesajla uyandım! Akşamüstüydü ve Amy, Türkiye'den gideli sadece birkaç gün olmuştu. Hatta konserine gidememenin verdiği buruklukla uçağa biniş videosunun haberini yaparken korumalarının anlamsız tutumlarıyla içten içe dalga geçmiş, bir yıldızı korumak için ne kadar abarttıklarını düşünmüştüm!
Uyandım! AHABER'in önemli durum ve olaylarla ilgili haberleri mesajla geçtiği o anlardan biriydi. Kuşkusuz dedim, ya bir futbol skoru ya da çılgın proje duyurusu! Tam da 'sanatsal' , 'yaşamsal' haberlerin okuyuculara mesajla gönderilmediğinden yakındığım o günlerden birinde titreşimiyle kanırttı sehpanın üzerini avaz avaz 'sessiz' telefon!
"Amy Winehouse öldü."
Efendim?
Cümleyi bir daha okudum.
"Amy Winehouse öldü."
Bammmm! Sanki cereyanda kalan kapılar birbirine çarpmış, sanki az önce biri gelip suratıma bir tokat atmış, sanki dünyadaki son kuşlar havalanmış gibi oldu! Ev, Oz Büyücüsü'ndeki Dorothy'nin evi gibi uçurumda kayboluyordu da tutamıyordum. Gözüm karardı, yüreğim kanadı, serseme döndüm!
Gece tüm haber kanalları Amy Winehouse'un hayat hikayesini trajikleştirmek için elinden geleni yaparken bu ölüme yakıştırdıkları şarkısı da pekala 'Back To Black' olmuştu. Yaşadığı aşklar sorgulandı, ailesi 'ahlaksızca' suçlandı, 27 yaşında onun gibi çoğu uyuşturucudan ölen efsanelere selam gönderildi. Jim Morrison'a, Kurt Cobain'e, Janis'e falan...
Amy Winehouse'un ölümü, malzemesi bol, hüznü kolay, insanı darmaduman edecek bir güce sahipti. Hele ki onun hayranıysanız, yazılan çizilen her şeyi insanı buhrana sürükleyecek sıkıntılarla okumanız anlamına geliyordu. O günler böyle geçti... Amy'nin Tony Bennett'le yaptığı son düeti dolu dolu gözlerle dinleyip Fred Perry'ye tasarladığı puantiyeli elbiseleri bir kez daha severek... Soyadının alkolikliğiyle paralellik göstermesine şaşırıp zenci gırtlağına sahip bu 34 bedenli, kedi makyajlı, kabarık saçlı, tuhaf ama hiçbir şeye rağmen 'kirli' cazibesini yitirmeyen kadını özleyerek...
Babası Mitch Winehouse, kızının ölümünün ardından bir biyografi hazırladı. Şimdilik sadece İngiltere'deki kitapçılarda satışa çıkarılan 'Amy My Daughter', basında çıkan intihar haberlerinin gerçek olmadığını kanıtlamak için kaleme alınmış. Kitabın geliri de Amy'nin adına açılan vakfa bağışlanacak. Belki Türkçe'ye de çevrilir, hatta bir yerden bulup ben mi çevirsem diye düşünmeden edemiyorum. Bir vefa gibi...
Neyse...
Bugün kendinize bir iyilik yapın ve Amy Winehouse şarkıları dinleyin... 'Valerie'yi, 'Love Is A Losing Game'i ve diğerlerini mesela... Onu bugün Adele'le, Lana Del Rey'le aldatmayın... Duysa çok kızar ve kapris yapardı muhakkak... Aman aman!
Uzun lafın çok kısası:
Her ölüm erken ölümdür diye diye, ne erken ölümler yaşadık böyle! Amy Winehouse, ah niye öldün sanki!
nilufer.turkoglu@ahaber.com.tr
Temmuz 2011'in uğursuz bir cumartesisinde telefona gelen mesajla uyandım! Akşamüstüydü ve Amy, Türkiye'den gideli sadece birkaç gün olmuştu. Hatta konserine gidememenin verdiği buruklukla uçağa biniş videosunun haberini yaparken korumalarının anlamsız tutumlarıyla içten içe dalga geçmiş, bir yıldızı korumak için ne kadar abarttıklarını düşünmüştüm!
Uyandım! AHABER'in önemli durum ve olaylarla ilgili haberleri mesajla geçtiği o anlardan biriydi. Kuşkusuz dedim, ya bir futbol skoru ya da çılgın proje duyurusu! Tam da 'sanatsal' , 'yaşamsal' haberlerin okuyuculara mesajla gönderilmediğinden yakındığım o günlerden birinde titreşimiyle kanırttı sehpanın üzerini avaz avaz 'sessiz' telefon!
"Amy Winehouse öldü."
Efendim?
Cümleyi bir daha okudum.
"Amy Winehouse öldü."
Bammmm! Sanki cereyanda kalan kapılar birbirine çarpmış, sanki az önce biri gelip suratıma bir tokat atmış, sanki dünyadaki son kuşlar havalanmış gibi oldu! Ev, Oz Büyücüsü'ndeki Dorothy'nin evi gibi uçurumda kayboluyordu da tutamıyordum. Gözüm karardı, yüreğim kanadı, serseme döndüm!
Gece tüm haber kanalları Amy Winehouse'un hayat hikayesini trajikleştirmek için elinden geleni yaparken bu ölüme yakıştırdıkları şarkısı da pekala 'Back To Black' olmuştu. Yaşadığı aşklar sorgulandı, ailesi 'ahlaksızca' suçlandı, 27 yaşında onun gibi çoğu uyuşturucudan ölen efsanelere selam gönderildi. Jim Morrison'a, Kurt Cobain'e, Janis'e falan...
Amy Winehouse'un ölümü, malzemesi bol, hüznü kolay, insanı darmaduman edecek bir güce sahipti. Hele ki onun hayranıysanız, yazılan çizilen her şeyi insanı buhrana sürükleyecek sıkıntılarla okumanız anlamına geliyordu. O günler böyle geçti... Amy'nin Tony Bennett'le yaptığı son düeti dolu dolu gözlerle dinleyip Fred Perry'ye tasarladığı puantiyeli elbiseleri bir kez daha severek... Soyadının alkolikliğiyle paralellik göstermesine şaşırıp zenci gırtlağına sahip bu 34 bedenli, kedi makyajlı, kabarık saçlı, tuhaf ama hiçbir şeye rağmen 'kirli' cazibesini yitirmeyen kadını özleyerek...
Babası Mitch Winehouse, kızının ölümünün ardından bir biyografi hazırladı. Şimdilik sadece İngiltere'deki kitapçılarda satışa çıkarılan 'Amy My Daughter', basında çıkan intihar haberlerinin gerçek olmadığını kanıtlamak için kaleme alınmış. Kitabın geliri de Amy'nin adına açılan vakfa bağışlanacak. Belki Türkçe'ye de çevrilir, hatta bir yerden bulup ben mi çevirsem diye düşünmeden edemiyorum. Bir vefa gibi...
Neyse...
Bugün kendinize bir iyilik yapın ve Amy Winehouse şarkıları dinleyin... 'Valerie'yi, 'Love Is A Losing Game'i ve diğerlerini mesela... Onu bugün Adele'le, Lana Del Rey'le aldatmayın... Duysa çok kızar ve kapris yapardı muhakkak... Aman aman!
Uzun lafın çok kısası:
Her ölüm erken ölümdür diye diye, ne erken ölümler yaşadık böyle! Amy Winehouse, ah niye öldün sanki!
DİĞER