Elini aç ki kalbin açılsın

Kur'an, şöyle der: "Şüphesiz biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar onu yüklenmek istemediler, ondan çekindiler. Onu insan yüklendi. Çünkü o çok zalimdir, çok cahildir." (Ahzab-72)
Sözü edilen emanet, sorumluluktur. İnsanoğlu, Rabb'ine olduğu kadar onun yarattıklarına karşı da kendini sorumlu görmelidir. İnsanlara, hayvanlara, doğaya karşı işlenen suçlar işte bu sorumluluk bilincinin olmayışındandır. Bu varlıklara hak ettiği şekilde davranmak insanlığın da İslam'ın da ön şartıdır.
Kalbini açıp, dünyanın güzelliklerini diğer insanlarla paylaşmak esastır. Bir mü'min kardeşlerine karşı kalbi katı, eli sıkı davranamaz. Aslına bakarsanız, insan hem mü'min, hem cimri olamaz! Aldırmayın çevrenizdeki görgüsüzlere... Villası, arabası, yatları ile övünmeyi insanlık bilenlere...
Mü'min, harama-hileye göz koymadığı gibi elindeki ile kanaat etmesini bilir. Kimsenin tek kuruşuna el sürmez, üstelik helal kazancını cömertçe yedirir.
Zekât, sadaka, hediye ve bağış verir. Bunları yaparken de dudaklarından gülümsemeyi eksik etmemelidir.
Resul-i Ekrem Efendimiz, 14 asır önce direktifi şöyle verir:
"Canımı elinde tutan Allah'a yemin ederim ki, bir kul kendisi için istediği hayırları din kardeşi için de istemedikçe, hakiki iman etmiş sayılmaz." (Buhari, Müslim)
A.Latif ÖZTÜRK