PKK'nın kanlı tarihi

Yıl 1974, yer Ankara... Türkiye'nin darbelerle sarsıldığı ve gelecek darbelere hazırlandığı günler... Ülke kan gölü...

Üniversiteli bir grup Ankara'da Demokratik Yüksek Öğrenim Derneği adı altında işte o yıl bir araya geldi. Abdullah Öcalan işte o grubun başıydı ama grubun üyeleri Ankara'da kalmaya pek niyetli değildi..

27 Kasım 1978 günü Demokratik Yüksek Öğrenim Derneği'nin 16 üyesi Diyarbakır'ın Lice ilçesindeki Fis Köyü'nde buluştu. O dernek orada feshedildi ve gruba yeni bir isim konuldu. Kürdistan İşçi Partisi yani PKK..

PKK işte o ilk toplantıda kendini de tanımladı... Amacı Güneydoğu'da ayrı bir Kürt devleti kurmaktı ve kuracağı devlet Marksist - Leninist olacaktı..

PKK ilk eylemini 30 Temmuz 1979'da yaptı... İlk hedef dönemin Şanlıurfa Milletvekili Mehmet Celal Bucak oldu. Örgüt o eylemle beraber aşiretleri karşısına aldı...

Ve aşiret ağalarına toprak sahiplerine başkaldırdıkça köylüyü de yanına çekmeye başladı...

Ama kalan yıllarda amaçlar değişecekti... Bunu o günlerde henüz kimse göremiyordu...

Ancak bir el bir yerlerde o örgütü kontrol etmeye çoktan başlamıştı... Örgütün Lideri Abdullah Öcalan 1979'da Suriye'ye geçti... Korunaklı bekaa vadisine yerleşti...

1980 darbesinden etkilenmedi örgüt... Hatta aksine daha da güçlendi...

Darbe döneminde Türkiye'den kaçanlar Bekaa'ya yerleşti... Örgüt 1984'e geldiğinde artık yeni bir döneme hazırdı...

15 Ağustos 1984 günü saat tam 21:30'da bir anda değişti yakın tarih...

PKK o gün Siirt'te Eruh'a Hakkâri'de Çukurca ve Şemdinli'ye Van'da ise Çatak'a ayın anda saldırdı ve o gün Türkiye kanlı teröre ilk şehidini verdi...

Bir nöbetçi er Süleyman Aydın şehit düşmüştü bu eşzamanlı saldırılarda...

Kalan 40 yılda şehit Süleyman Aydın'ı binlerce silah arkadaşı takip edecek terör her geçen gün daha da büyüyecekti...

PKK kalan yıllarda ya karakol bastı ya askerle çatışmaya girdi. Ya da köyleri basıp masum sivilleri katletti..

Binlerce ölümün artık tek sorumlusu vardı o da Abdullah Öcalan'dı...

Türkiye o yıllarda sandıktan çıkan koalisyonlarla sarsılıyordu ardı ardına krizler krizleri izliyor darbeleri yeni darbeler takip ediyordu...

1993'e gelindiğinde o kanlı örgüt için de yeni bir dönüm noktası oluştu...

24 Mayıs 1993 günü Bingöl-Elâzığ karayolunu kesen PKK'lı bir grup terörist eğitimlerini tamamlayarak görev yerlerine sevk edilen silahsız 33 eri otobüslerden indirip kurşuna dizdi ve o günden sonra büyük bir mücadele başladı...

Türkiye artık varını yoğunu silahlanmaya yani terörle mücadeleye ayırıyordu... Krizler vardı. Enflasyon neredeyse yüzde 100'lere ulaşmıştı. Türk Lirası art arda ilan edilen devalüasyonlarla değerini yitiriyordu ama devlet bütün parasını teröre - terörle mücadeleye harcıyordu...

Yani bir anlamda üst aklın istediği oluyordu... Türkiye büyüyemiyor, aksine küçülüyor, küçüldükçe siyasi krizler patlıyor ve terör tırmanıyordu..

Yani tam bir kısır döngüydü bu... İçinden çıkılamıyordu ama verilen mücadelede de yavaş yavaş meyvelerini veriyordu...

O yoğun dönemde PKK büyük kayıplar verdi ve örgüt; bunun üzerine 1996'da bir daha kılık değiştirdi...

Elindeki terörist miktarı azalan örgüt 1996 Haziran'ından itibaren tek kişilik eylemlerine başladı.

Türkiye "intihar saldırısı" denilen o terörün en çirkin yüzüyle tanıştı...

1996 Haziran'ında Tunceli'de Ekim'inde Sivas'ta Kasım'ında Diyarbakır'da ardı ardına intihar saldırılarıyla sarsıldı Türkiye...

İlginçtir o 3 saldırıyı da kadın teröristler yapmıştı...

PKK, 13 Nisan 1998'e kadar o eylemlerini sürdürdü...

Hep o kadın teröristleri öne sürdü... İntihar saldırılarını hep kadın teröristlere yaptırdı ama 1999'da örgüt bir daha kılık değiştirmek zorunda kaldı..

1999 örgüt için tam bir yıkım yılı olmuştu. Önce Parmaksız Zeki kod adlı örgütün ikinci adamı Şemdin Sakık yakalandı... Ama Sakık yetmezdi asıl lider hala hayattaydı... Suriye'deydi...

Kanlı örgüt asıl yıkımı, dönemin Kara Kuvvetleri Komutanı Atilla Ateş'in 16 Eylül 1998 günü Suriye sınırında yüzünü Bekaa Ovası'na dönüp kurduğu,"Bazı komşularımız bizim iyi niyetimizi, gösterdiğimiz yakınlığı yanlış değerlendirmişlerdir. Uzun zamandan beri Apo denilen eşkıyayı kendi ülkelerinde barındırıp, onu destekleyerek Türkiye'yi terör belasına bulaştırmışlardır. Şunu açıkça söylemek istiyorum: Türk milleti artık bu konuda göstereceği iyi niyetin sonuna gelmiştir. Sabrımız tükenmek üzeredir. Sabrımızı taşırmasınlar." Cümlelerinden sonra yaşadı...

Abdullah Öcalan o günün hemen ertesinde 9 Ekim'de Suriye'yi terk etti.

Önce Yunanistan'a oradan da İtalya'ya geçti ama nereye giderse gitsin Türkiye peşindeydi...

En son durağı Kenya oldu...

Türkiye işte bu görüntüyle 16 Şubat 1999 gününe... Öcalan artık Türkiye'deydi...

İmralı mahkemeleri başladı...

Öcalan yakalandıktan sonra kötü muameleye maruz kalmadığını söylemişti ilk olarak... Çıkarıldığı mahkemede ise ölümüne neden olduğu insanlardan özür dilemişti. Hatta aynı mahkemede örgütün 140 ayrı ülkeden destek gördüğünü dile getirmiş eğer idam edilirse çok kan döküleceğini ama canı bağışlanırsa çatışmaları bitirmeye çalışacağını söylemişti.

Karar 29 Haziran 1999 günü çıktı... Mahkeme Öcalan'ın idamına oybirliği ile hükmetti...

Ancak idam kararı uygulanmadı ve kalan yıllar.. PKK artık başsızdı...

Başsızdı ama Öcalan'ın mahkemede söylediği gibi 140 ayrı ülkenin desteği hala arkasındaydı...

Örgüt kendini 2002'de feshetti... 1979'da kurulan PKK o gün tarih sahnesinden silindi... Tabii bu sadece sözdeydi... O gün örgüte yeni bir isim verildi... Artık PKK yoktu KADEK vardı...

Ama örgüt kan temelinde kurulmuştu, ismi değişse de özü değişmedi...

2000 - 2001 - 2002 - 2003 ve 2004 yine kanla yürek yakan şehit haberleriyle geçildi...

2005'te ise tek bir cümle millete artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını müjdeledi...

O dönem henüz başbakan olan Recep Tayyip Erdoğan'ın kurduğu "Kürt sorunu meselesi benim meselemdir" cümlesi baharın işaretçisiydi...

Ama o güne dek kim o büyük sorunu çözmeye kalksa mutlaka başına bir şey gelirdi...

Erdoğan'ın da gelecekti... Erdoğan bunu bile bile o yola girdi, "Gerekirse baldıran zehiri de içeriz" dedi.

2005'te başlayan yeni dönem 2007'de e-muhtıra süreciyle; 2008 ve 2009'da ise Dağlıca'dan ardı ardına gelen saldırı haberleriyle durdurulmak istendi...

Durduruldu da... Ama Türkiye'nin yeni hükümeti çözümü hiç terk etmedi...

Yine 2009'da Oslo görüşmeleri başladı ama bu kez de paralel yapı devreye girdi...

Oslo'daki gizli görüşmeler basına sızdırıldı yani çözüme giden yol bir daha tıkandı...

Hükümet yine de vazgeçmedi...

Örgüt ya da örgüt adına siyaset yapanlar yıllar boyu anadilde yayın, anadilde eğitim istiyorlardı...

O haklar eksiksiz yerine getirildi... Dahası yapıldı...

Diyarbakır cezaevi kapatılsın deniliyordu, kapatıldı...

Ne istendiyse yapıldı...

Ve 2013 Mart'ında Diyarbakır'da toplanan büyük kalabalığa Öcalan'ın mesajı okundu...

Öcalan PKK'ya sesleniyordu o mesajında, "Silahınızı bırakın çekilin" diyordu.

Ama yıllarını Kandil'de dağlarda geçiren 70'ine merdiven dayamış terörist eskileri bunu yapmak istemiyordu..

PKK, Türkiye'nin Gezi ve 17/25 Aralık gibi darbe girişimleriyle sarsıldığı süreçte sessiz kaldı gibi görünse de aslında sessiz değildi...

6-7 Ekim 2014 günlerinde Diyarbakır başta olmak üzere Güneydoğu'daki pek çok kentte yine örgüt imzalı ama özellikle de HDP destekli darbe girişimleri sahnelendi.

Tam da Kurban Bayramı'na denk gelen o olaylarda daha 16'sındaki çocuklar katledildi...

Ama örgütün asıl beklediği 7 Haziran 2015 günü yapılacak seçimdi..

O seçimde, örgütün desteğini sırtına alan HDP Meclis'te 81 milletvekili ile temsil hakkı kazandı...

O an Kandil'de kavga başladı... Kandil'e göre oyların tümü örgüte atılmıştı...

Kanlı örgüt işte o pazar kurulan sandıktan aldığı güçle 24 Temmuz 2015 tarihinde "Devrimci Halk Savaşı" olarak ifade ettiği yeni bir süreci başlattı...

Masa o gün devrildi... O günden sonra çukurlar kazıldı... O günden sonra kan oluk oluk akmaya başladı...

Milli irade örgütün o kanlı ayaklanmasına hiçbir zaman olmadığı kadar sert müdahale etti...

2015 Temmuz'undan bugüne 5 binden fazla terörist öldürüldü... PKK can çekişiyor artık... Bitiyor bittiği için de son çırpınışlarını yaşıyor... Ama bir dizi soru hala yerli yerinde duruyor...

Düne kadar dağda savaşan PKK ne oldu da şehirlere indi? Neyi hedefliyor? Neyi hesap edemedi? Türkiye işte bunlara yanıt bekliyor... İşte o sorulara en net yanıt Kandil'den gelen son açıklamalarda gizli...

Kandil bugünlerde en çok "Ne eskisi gibi savaşacağız ne de eskisi gibi yaşayacağız" cümlesini kuruyor...

Ama bu tehdidin işe yaramayacağını artık onlar da biliyor...

Selahattin Demirtaş ve onun sırtını örgüte dayayan meslektaşı Yüksekdağ bugünlerde sık sık "Hendek kazmak yanlıştı" cümlelerini kuruyor...

Yani HDP ve onun sırtını yasladığı PKK bir daha siyaset zeminine dönmeye çalışıyor...

Ama yeni; en yeni Türkiye, deyim tam da yerinde "o eski masallara" artık hiç inanmıyor...

Devlet aklı ilk gün neye işaret ediyorsa bugün de ona işaret ediyor...

Tek bir gerçeğe odaklanıyor... Teröristler nereye gidiyorsa gidecek ve o silahlar gömülecek!!!

Bunun başka hiçbir yolu yok...