MEHMET AKARCA

Cumhuriyet kurulalı beri bir ayrışmadır

gidiyor. Ana sebep, kalıtsal bir hastalık

gibi kişiye doğuştan yapışıp ömür boyu

bırakmayan, 'yüksek dozda' ve 'ata

yadigarı' kapsamında koruma altına

alınan 'siyasi parti taraftarlığı'dır!

…

Herhangi bir siyasi partinin yandaşlığı

miras yoluyla sonraki kuşaklara intikal

etmekte, varisler de bu emaneti(!) öz

yapıları doğrultusunda çeşitli hırçınlık

tezahürleriyle muhafaza etmektedirler!

…

Toplumumuzun çok özelliğinden biri de

ifrat ile tefriti içselleştirememek, ölçüyü

hep aşmak, sürekli çok alt ya da çok üst

uç noktalarda gezinmektir! Örneğin;

Sevildi mi çılgınca sevilir, kara sevdaya

düşülür…

Bir kez nefret edildi mi, mantık kapıdan

kovulup dibine kadar edilir…

…

Bu yüzden birçok aile dağılmış…

Kafalar kırılmış, gözler çıkarılmış…

Cinayet işlenmiş, katliama girişilmiş...

Yılların dostlukları sırf bu hezeyanlı

ruh hâli nedeniyle bir anda yıkılabilmiş,

kanka geçinenler dahi birbirine düşman

kesilivermişlerdir!

…

Sorulduğunda hemen herkes 'fikir

ayrılıklarını doğal karşıladığını,

saygı göstermek gerektiğini' ifade

etmekle birlikte, yalandan arınmış

gerçek duygular bakımından durum

hiç de öyle değildir!

Hatta...

Farklı fikirlere-partilere mensup

kişilerin geçmişte ve bugün için de,

sahibi kendi fikir çerçevelerine uyan

dükkanlardan alışveriş etmeye çalıştığı,

kendileriyle benzer siyasi görüştekilerin

devam ettiği kahvehanelere takıldıkları,

kendilerinden farklı görüşler taşıdığını

bildikleri kişilerden -irdelemeye bile

gerek görmeden- hiç hazzetmedikleri,

hatta bir anlamda düşman belledikleri

alışılageldik bir sosyal gerçektir!

…

'Ayrışma'ya yol açan, politik alanda

karşılıklı tahammülsüzlüğü getiren bu

davranış ve bakış alışkanlığının terk

edilmesinin vakti artık gelmiştir…

Kişinin olgunlaşmaya gayret etmesinin

yanı sıra, sürekli politik tartışma yapma

zemininin yaşam içindeki gerekliliğinin

de giderek azalması lâzım gelmektedir!

…

'Devlet Başkanlığı'na geçişin önemli

bir getirisi de, miadını dolduran ve artık

iyiden iyiye sulanan parlamenter

sistemin tedavülden kaldırılması ile

ülke yönetiminin çok daha hızlı işleyişe

kavuşturulacak olmasının yanı sıra,

partisel çekişmelerin de eski önemini

giderek yitireceği gerçeğidir!

İlkinde salt çoğunluğu alabilen olmazsa

iki aday ikinci tura kalacak, bunlardan

elbette biri seçimi kazanacak…

Ülkenin idaresini, kendi belirleyeceği

kabinesi aracılığıyla yürütecektir...

…

Parlamento yasalar çıkarmaya, bütçeyi

tespit etmeye devam edecek, hükümeti

her yönden denetleme yetkisini elinde

bulundurmayı da sürdürecektir…

…

Ancak, idare erki 'Başkan'da olacağı

için…

Göz önündeki icraat objesi 'Başkan'

olacağı için…

Tüm eleştiri ya da memnuniyet okları

'Başkan'a yönelecek, partisel

çekişmeler de politik kavgalar da bu

suretle yaygınlığını kısa sürede doğal

olarak yitirecektir!

…

Başkan'ın icraatlarından memnun

kalınırsa bir dönem daha başa

getirilecek...

Kalınmazsa, bir sonraki seçimde

toplum tarafından defteri dürülecektir!

…

Amerika'da Cumhuriyetçi Parti Genel

Başkanı ya da Demokrat Parti Genel

Başkanının kim olduğunu ben dâhil

aramızda bilen kesinlikle yoktur…

Herhangi bir Amerikan vatandaşının da

bu konuda bilgili olduğunu hiç mi hiç

sanmam...

Ama hepiniz gibi benim de malûmum;

ABD Başkanı 'Obama'dır...

Sistemin bir güzelliği de işte buradadır!

(NOT: Bu yazıda, sağlam vatandaş ile

çürük, hain karakterler yan yana

getirilmekten kaçınılmış, bu tip bir

ayrışma, konuya dâhil edilmemiştir!)