ENGİN ARDIÇ

Büyük Türk büyüğü Oktay Ekşi Beyefendi Hazretleri, doksanlı yıllarda "gazetelere sansür konulamaz ama televizyonlara konulmalıdır" demişti, gözümüzün içine baka baka...
Biz de tam tersini iddia ediyorduk.
Seçim yasakları gündemdeydi... 1995 seçimleri olmalı... Yüksek Seçim Kurulu, hiç hazırlıklı olmadığı bir "özel televizyon" gerçeği karşısında şaşırmış, esip gürlüyordu. Özel televizyonların da devlet televizyonu TRT gibi davranmalarını istiyordu... "Her partinin propagandasına eşit ağırlık vermeye çalışarak" yetmişli yıllarda seyircinin ruh sağlığıyla oynamış, hepimizi çileden çıkarmış TRT gibi...
Çünkü kanun böyleydi. Kanun Türkiye'nin gerisinde kalmıştı.
Çıktım, YSK sansürünü "takmayacağımı" ekrandan açıkladım.
Yedi buçuk ay hapis cezasını da yedim bir güzel. Para cezasına çevirildi, o ayrı.
Politikacıların akılları başlarına ancak yirmi yıl sonra geldi. Canları yanmadan harekete geçmiyorlar.
Bürokrasi, yurt dışında, özellikle Almanya'da yaşayan vatandaşlara "oy kullandırmamak, daha doğrusu oylarını AKP'ye vermelerini engellemek" için elinden geleni yapınca iktidarda şafak attı... "Seçmene gün verip sonra da haberi olmadan gününü değiştirmek ve oy kullanmasını fiilen engellemek" gibi rezillikler herhalde artık tekrarlanmayacaktır. (Yoksa tekrarlanacak mı sayın başbakan?)
YSK belediye seçimlerinde ve cumhurbaşkanlığı seçiminde özel televizyonlara gene cezaları yağmur gibi yağdırınca, ceza bombardımanı yapınca da maşallah bir güneş daha doğdu.
Şimdi iktidar, seçim dönemlerinde özel kanallara uygulanan cezaların kaldırılması için harekete geçmiş. Kanun değişecekmiş.
Esselamün aleyküm ve rahmetullah.
Yumurta kapıya çoktan geldi ama geç olsun da güç olmasın.
İsteyen kanal yirmi dört saat şu parti ya da bu parti için, şu aday ya da bu aday için bangır bangır bağırır. İsteyen seyreder, istemeyen de etmez. İşte budur.
Bu herhalde bazı muhalif gazete patronlarının utanmadan çıkıp "her partiye eşit mesafedeyiz" diye yalan konuşmalarından çok daha dürüst bir tutum olacaktır.
Bunu taa yirmi yıl önce söylemiş ve talep etmiş olmak da bendenizin gazetecilik sınavı olsun efendim.

DİLİNİZE EŞEK ARISI
Tribünlerde açılan büyükçe pankartlara, bir bale terimi olan ve "adım tasarımı" anlamına gelen "koreografi" demeyi spor medyasında ilk hangi cahil oğlu cahil akıl etmiştir?
Harama hile karıştırılmaz... Ama niçin o yanlışı bile düzgün yapmayı beceremeyip şuna Amerikan ağzıyla ille de "kareografi" diyorsunuz? Ve de niçin onca uyarıya rağmen bu yanlışta ısrarla, keyifle, zevkle direniyorsunuz?
Bu tutumunuzun "kıroyum ama para bende" böbürlenmesinden farkı var mı? Üstelik sizde para da yok be çocuklar...